წმინდა მამათა თანახმად, ქრისტეს სახელს აღმადგინებელი ძალა აქვს, იესუს ლოცვას შესწევს ძალა, აღადგინოს უკიდურესად დაცემული სული, რომელიც დაუძლურდა, უდებებამ მოიცვა და ცოდვაში ჩავარდა. სულიერების მქონე ადამიანის ცხოვრებაში არსებობს დღეები, წუთები, როცა შინაგან სიცარიელეს, სულიერ უძლურებას გრძნობს; რაღაც აკლია, რაღაც შინაგანი აქვს დაკარგული და არ იცის, როგორ დაუბრუნდეს საკუთარ თავს, როგორ დაიბრუნოს სულის პირვანდელი ძალა და მადლი; არ იცის, დაკარგული სისავსე როგორ მოიპოვოს.
ასეთ შემთხვევაში წმინდა მამები გვასწავლიან: ხელახლა დაიწყე და იმეორე იესუს ლოცვა, ან ბაგით ან გონებით, და დაკარგული სისავსე დაგიბრუნდება. ადამიანი მას კვლავ მოიპოვებს, ოღონდაც თავი აიძულოს ლოცვისთვის. მნიშვნელოვანი ის არის, რომ ადამიანმა არ შეწყვიტოს ლოცვა. ‘’მაგრამ შრომის დროს, – იკითხავს ვინმე, – გონება ხომ აქეთ-იქით დაქრის’’. თუმცა ასეთ დროსაც თავისუფლად შეიძლება წყნარად, დაბალი ხმით ბაგეებით ლოცვა, რომ სულს მადლის უწინდელი შეგრძნება დაუბრუნდეს.
(ამონარიდში გამოყენებული ფოტო მასალა საიტს არ ეკუთვნის და მასზე საავტორო უფლებებს არ ვფლობთ)
