სულიერი ცხოვრების ცენტრი არის ლოცვა. თუ მოუკლებლად, გულმოდგინედ დავნერგავთ იესუს ლოცვას ჩვენს ცხოვრებაში, ყველაფერი დანარჩენი ბუნებრივად მოვა. ვერ განიწმინდება ადამიანი ვნებებისგან, თუ პირველ რიგში არ დაემხო ღმრთის წინაშე და მისი წყალობა არ გამოითხოვა, რადგანაც უვნებობა არ არის შედეგი ადამიანის პირადი ძალისხმევისა, არამედ ეს არის ღვთის წყალობა. ასე, რომ უნდა წარსდგე ღმრთის წინაშე, საკუთარი ცოდვილობის განცდით და ამგვარად სთხოვო მას დახმარება. ლოცვა და ვნებებისგან განწმენდა თანადროული პროცესებია, ამიტომაც ვფიქრობ, რომ უპირატესობა ლოცვას უნდა მიენიჭოს. მამები ამბობენ, რომ წმინდა ლოცვა მხოლოდ ვნებებისგან განწმენდის შემდეგ ეძლევა ადამიანს, თუმცა, აუცილებლად ყველანაირი სულიერი ღვაწლის დასაწყისი და თანმდევი პროცესი უნდა იყოს იესუს ლოცვა.
იესუს ლოცვა ჩემი ცხოვრების ყველაზე რთულ დროს, ციხეში დავიწყე (საბჭოთა კავშირის დროს, ეკლესიის დევნის პერიოდში). მხოლოდ მაშინ მივხვდი, თუ რა მშვენიერია ადამიანის შინაგანი ცხოვრება. რამდენიმე თვით ადრე, მეგონა, რომ მარტოობისგან ჭკუიდან შევიშლებოდი იმდენად მოწყვეტილი ვიყავი გარესამყაროს. ჩვენი თანამედროვე კულტურა, საკუთარი თავისგან გარეთ ცხოვრებისკენაა ორიენტირებული და არ ცნობს არავითარ შინაგან ცხოვრებას. ჩვენ ხომ არ ვუტოვებთ დროს საკუთარ თავს, რომ გავიგოთ, თუ ვინ ვართ სინამდვილეში.
დღეს ბევრი ამბობს, რომ იესუს ლოცვა მხოლოდ მონაზვნების საქმეა, რაც დიდი შეცდომაა. მე ვიცნობ უამრავ დაქორწინებულ წყვილს, რომლებიც გონიერ ლოცვაში მეცადინეობენ.
სტატიაში გამოყენებული ფოტო მასალა შექმნილია სპეციალურად საიტისთვის evqaristia.ge©
